Na podstawie obserwacji terenowych stwierdza się, że mimo obowiązujących w tym zakresie przepisów w dalszym ciągu wypalane są suche trawy na miedzach, łąkach, pastwiskach, rowach przydrożnych, w strefie oczeretów i trzcin, nieużytkach i terenach przyległych do lasów.

            Pozornie niewinne wypalanie traw i pozostałości roślinnych wskutek szybkiego rozprzestrzeniania się ognia kończy się najczęściej groźnym w skutkach pożarem zabudowań i terenów leśnych, a nawet zakładów pracy. Oprócz zagrożenia pożarowego, wypalanie traw powoduje naruszanie równowagi biologicznej w przyrodzie oraz zniszczenie szlachetnych gatunków roślin trawiastych i zielnych. Ginie cały świat zwierzęcy: młode zające, pożyteczne owady oraz miejsca lęgowe ptaków. Zniszczeniu ulegają ponadto mikroorganizmy będące miernikiem żyzności gleby: grzyby, wije, skoczogonki, bakterie. Zakłócone zostaje, zatem życie mikrobiologiczne gleby.

             W efekcie spalania powstają dymy zawierające tlenki węgla, azotu, siarki oraz związki rakotwórcze. Wpływają w istotny sposób na wzmożenie efektu cieplarnianego.

W związku z nagminnym wypalaniem suchych traw w okresie wiosennym przypominamy, że zgodnie z § 63 ust. 1 pkt.2 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dn. 03.11.1992r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowalnych i terenów /Dz.U. z 1992r. Nr 92 poz.460, z poźn.zm./ i art.45 Ustawy z dnia 16.10.1991r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 1991r.  Nr 114 poz.492 z poźn.zm.), oraz art.30 ust.3 pkt.3 Ustawy z dnia 28.09.1991r. o lasach /Dz.U. z 2000r Nr 56 poz. 679 tekst jedn./, - w lasach, na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk, wrzosowisk, pastwisk, nieużytków rolnych, pasów przydrożnych, szlaków turystycznych i kolejowych lub w strefie oczeretów i trzcin, oraz w odległości do 100m od granicy lasów, wypalanie wierzchniej warstwy gleb i pozostałości roślin jest ZABRONIONE!!!

              Każdy rolnik zdaje sobie sprawę z wagi dopłat bezpośrednio otrzymywanych z Unii Europejskiej. Użytkownik gruntów zobowiązany jest do utrzymania ziemi w dobrej kulturze rolnej- art. 2 ust 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów (Dz. U. z 2004r. Nr 6, poz.20 ze zmianami). Naruszenie zasad określonych w akcie wykonawczym do ustawy tj. Rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 kwietnia 2004 roku w sprawie minimalnych wymagań utrzymywania gruntów rolnych w dobrej kulturze (Dz. U. nr 65, poz. 600 ze zmianami), między innymi poprzez wypalanie areałów rolnych (§3 ust. 2) powodować może cofnięcie lub ograniczenie przez właściwe organy tej formy pomocy finansowej. 

             Ponadto wypalanie wierzchniej warstwy gleb lub pozostałości roślinnych (suchych traw) jest wykroczeniem:

•  Z art.82§ 1 Ustawy z dnia 20.05.1971r.- Kodeks Wykroczeń (Dz.U. z 1971r. Nr 12 poz.114 z późn.zm.), który przewiduje odpowiedzialność tego, kto dokonuje czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenianie się, utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji,

•  Z art.181 § 1 Ustawy z dnia 06.06.1997R- Kodeks karny (Dz.U. z 1997r. Nr 88 poz.553 z późn. zm.), który brzmi: „Kto powoduje zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach- podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat”

•  Z art.163 § 1 pkt. 1 Ustawy z dnia 06.06.1997r.- Kodeks karny (Dz. U. jw.), który brzmi: „Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mając postać pożaru- podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat”.

•  Z art.131 Ustawy o ochronie przyrody (Dz. U. z 2004r. Nr 92, poz. 880 z późn. zm.), który brzmi: „Kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary - podlega karze aresztu lub grzywny”